a. główne:
- korekcja wad wymowy
- usprawnianie mowy
- stymulacja rozwoju funkcji percepcyjne- motorycznych
- współudział rodziców w terapii logopedycznej
b.
szczegółowe ( skierowane do dziecka):
- uświadamia sobie popełniane błędy i wie jak je eliminować
-
poprawnie
komunikuje się z otoczeniem
-
wzbogaca zasób słownictwa
- doskonali percepcję
słuchową i wzrokową
Ćwiczenia
oddechowe (wyrabianie prawidłowego oddechu dla mowy, wydłużanie fazy wydechowej, ćwiczenia
emisyjne, ćwiczenia umiejętnego synchronizowania pauz oddechowych z treścią wypowiedzi) np. wdech
przez nos, wydech ustami, unoszenie rąk podczas wdechu, spokojne opuszczanie rąk
przy wydechu, wykonywanie
wdechu i dmuchiwanie świeczki ( powoli, szybko) na wydechu, wykonywanie wdechu
wymawiając ,, s” z jednakową głośnością, wykonywanie wdechu wymawiając ,, s” raz
ciszej, raz głośniej, nucenie, mruczenie przy zamkniętych ustach, kontrola fazy
wydechowej podczas dmuchania na skrawek papieru, piórko, watę zdmuchiwanie
płomyka świecy przy zwiększanej stopniowo odległości, nadmuchiwanie balonów,
dmuchnie baniek mydlanych, gra na gwizdku
Ćwiczenia narządów artykulacyjnych:
- ćwiczenia sprawności języka ,np. gwałtowne wysuwanie i wsuwanie języka w głąb jamy
ustnej, zlizywanie z talerzyka miodu, posypki na torty,,,
kląskanie” językiem o podniebienie twarde bez poruszania żuchwą, dotykanie
czubkiem języka na zmianę dolnych i górnych zębów przy opuszczonej żuchwie, wypychanie
językiem policzków
- ćwiczenia warg, np. szybkie zmienianie układu ust ,, uśmiech”, ,, ryjek”,
wykonywanie ruchów imitujących gwizdanie, cmokanie, zakładanie wargi dolnej na
górną i odwrotnie, dmuchanie przez wargi ułożone w kształt dzióbka i zębami
górnymi na dolnej wardze, parskanie, półuśmiech- odciąganie na
przemian kącików warg, nadymanie policzków i powolne wypuszczanie powietrza
ustami lub nosem
- ćwiczenie podniebienia
miękkiego, np. wdychanie i wydychanie powietrza przez nos, wypowiadanie sylab ,,
apa, opa, epa, ypa, upa , ipa” z przedłużeniem momentu zwarcia warg,
wypowiadanie sylab ,, ap, op, ep, yp, up” , ,, pa, po, pe, pu, py” z
przedłużeniem momentu zwarcia warg, ćwiczenia z rurką (przenoszenie kawałków
papieru), głośne ziewanie,
- żuchwy , np. wykonywanie ruchów poziomych żuchwą z
otwartymi i zamkniętymi ustami, ruchy do przodu i do tyłu
- ćwiczenia emisyjno-głosowe
polegające na wyrabianiu właściwej tonacji, kierowaniu głosu na maskę,
ćwiczenia umiejętności modulowania siły głosu i prawidłowego brzmienia głosek w
sylabach, wyrazach, zdaniach np. próby wymowy samogłosek na różnej
tonacji, przeciąganie samogłoski na pierwszej sylabie np. Baaaaa..siu!,
Zuuuu…ziu!, na drugiej sylabie np. Alaaaaaa! ,Markuuuu! itp.
Logopeda służy również radą, pomocą i wsparciem zarówno kadrze
pedagogicznej, jak i wszystkim dzieciom z naszego Przedszkola i ich rodzicom.
1. Kontakty indywidualne, rozmowy
doraźne, konsultacje (w miarę potrzeb)
rozmowy w celu rozwiązywania
bieżących trudności, konfliktów;
informowanie rodziców o
wynikach obserwacji, podejmowanie działań w celu wspomagania harmonijnego
i wszechstronnego rozwoju dziecka.
2. Konsultacje indywidualne z rodzicami
dzieci o specjalnych potrzebach edukacyjnychi WWR (w miarę potrzeb)
przekazywanie bieżących
informacji na temat postępów edukacyjnych dziecka, strefy najbliższego
rozwoju i ewentualnych trudności dziecka;
przekazywanie bieżących zaleceń
do pracy w domu w celu kontynuowania i generalizowania podjętych działań
terapeutycznych.
3. Psychoedukacja rodziców
4. Wystawa prac, zdjęcia na stronie
internetowej przedszkola
systematyczne eksplorowanie
prac dziecka – zdjęcia na stronie internetowej przedszkola;
zamieszczanie na stronie
internetowej przedszkola zdjęć dzieci podczas zajęć specjalistycznych.
Psycholog
Patrycja
Nykiel
Zajęcia prowadzone są w formie zabawy i sprawiają, że dzieci chętnie w nich uczestniczą. Sprzyja to ich rozwojowi i poprawie funkcjonowania.
Ćwiczenia ruchowe są istotnym elementem terapii poprawiającym funkcjonowanie mózgu. W ćwiczeniach ruchowych zawarte są elementy ćwiczeń integrujących z naprzemiennością, które aktywizują mózg i poprawiają skupienie uwagi.
Wczesne oddziaływanie na dzieci z zaburzeniami rozwoju ruchowego zapobiegają powstawaniu wadliwych wzorców ruchowych, przeciwdziałają zniekształceniom i przykurczom kostno-stawowym. W rehabilitacji dzieci stosuje się wiele różnych metod, zmierzających do tego, aby dziecko osiągnęło możliwie jak największą samodzielność w życiu codziennym. W terapii ruchowej uczestniczą dzieci z orzeczeniami o potrzebie kształcenia specjalnego, gdzie w zaleceniach zawarto taką formę wspomagania.
Muzykoterapia stanowi niezwykle cenną metodę w pracy z dzieckiem. W istotę muzykoterapii wpisana jest kreatywność, co oznacza, iż jest w stanie rozbudzić twórczą aktywność dziecka, wzbogacając tym samym jego życie wewnętrzne, psychikę oraz intelekt. Muzykoterapia wykorzystuje przede wszystkim mowę, śpiew, ruch, grę na instrumentach, jak również swobodne słuchanie utworów muzycznych itp. Celem muzykoterapii jest ujawnienie i odreagowanie emocji, zmiana nieprawidłowych zachowań, integracja w grupie, poszerzanie wrażliwości, nauczenie relaksacji, aktywizacja oddechowa, psychiczna, ruchowa, budowanie pozytywnej samooceny, wzrost pewności siebie, zaspokajanie potrzeby bezpieczeństwa, zmniejszanie napięcia psychoruchowego, poziomu lęku, pobudzanie ekspresji własnych uczuć. Terapia muzyką pomaga też dzieciom nieśmiałym.